നേർക്കാഴ്ച...

കാഴ്ചകൾ മുട്ടുന്നൊരറ്റമുണ്ട്...
അതിനുമപ്പുറത്തെ കാഴ്ചകൾ
കാണുവാൻ കഴിയാത്തത്
കാഴ്ചക്കാരന്റെയൊ
കാഴ്ചകളുടെയൊ കുറ്റമല്ല
മറിച്ച് പരിമിതികളുടെ
കടന്ന് കയറ്റം മാത്രമാണ്...

വിശാലതയിലേക്കിറങ്ങി നിന്നാൽ
ചുറ്റുമുള്ളതൊക്കെ സ്വന്തമെന്നൊ,
നിലനില്ക്കുമെന്നൊ കരുതരുത്,

ഒന്നും ആരുടെയുമല്ല..
ആരും ആർക്കുമൊന്നുമല്ല ...
കണ്ടതും കാണുവാൻ പോകുന്നതും
കാണേണ്ടിവരുന്നതും...
ഒന്നും ..ഒന്നുമല്ല...
ഒക്കെയും മിഥ്യാധാരണകൾ....

സങ്കടം മുറ്റി നിൽക്കുന്നൊരു സന്ദർഭമുണ്ട്,
മിഴികൾ പൊട്ടിപൊയെങ്കി-
ലെന്നാശിക്കുന്നൊരു നേരമുണ്ട്,
ഒരു വിരലിന്റെ മറവിലെങ്കിലും
സ്വന്തം മുഖം ഒളിപ്പിച്ച് വെയ്ക്കാനായെങ്കിലെന്ന്
ഒരു വാക്കിന്റെ തുമ്പിലെങ്കിലും
ഒരു ആശ്വാസം കിട്ടിയെങ്കിലെന്ന്...

ഒരു നേരം സ്വബോധത്തിന്റെ വക്കിലിരുന്ന്
നില തെറ്റാതെ ,
മനം പൊട്ടാതെ ,
വീക്ഷണം ശരിയായിരുനെങ്കിൽ എന്നും
ആഗ്രഹിക്കുന്ന കാലങ്ങളുമുണ്ട്....